a jeśli jestem zaklęta?

 a pod Twoim imieniem

napiszę "mój"

i w sercu wydrapię "kocham"

na ustach nie pozwolę nikomu

spocząć

a  w rękach tylko mnie

mieć

a ja lubię jak mi się zwierzają
jak płaczą
jak tęsknią
jak wspominają
i śmieją się
ja lubię
jak szczerze
opowiadają
o latach
udręki
złości
i ubię
bo to ONI
cali ONI
i ich życie
taką cząstka siebie
dzieląc się
ze mną

jestem absolutnie oczarowana ta młodą Szwedką

Chcę pisać o tobie
twoim imieniem wesprzeć skrzywiony płot
zmarzłą czereśnię
o twoich ustach
składać strofy wygięte
o twoich rzęsach kłamać że ciemne
chcę

wplątać palce w twoje włosy
znaleźć wgłębienie w szyi
gdzie stłumionym szeptem
serce zaprzecza ustom
chcę
twoje imię z gwiazdami zmieszać
z krwią
być w tobie
nie być z tobą
zniknąć
jak kropla deszczu którą wchłonęła noc

Halina Poświatowska

za późno
na tłumaczenia

za późno

na płakanie

za późno

za późno


/jeśli macie do mnie jakiekolwiek pytania: formspring.me/pragnienia

nie mam do powiedzenia już
dzisiaj
nic

będę wciąż

Jeśli miałabym Ci powiedzieć jak Cię lubię, to nie zdołam. To niewykonalne. Bardziej niż wiosnę. Bardziej niż ciastko z kremem. Nawet bardziej niż wiersze Lipskiej. Bardziej niż chłodne noce na parapecie spędzane. Nie opiszę tu tego, bo wiem, ze nie dam rady. Bo nie ma słów by wyrazić moją wdzięczność. Nie ma takich głosów co wyśpiewałby mój zachwyt na Twoją potęgą. Nie ma gwiazd, które dorównałyby Ci jasnością. Żaden ogień nie płonie tak jak moje serce. Żaden uśmiech nie zastąpi mi Twojego uśmiechu. Nic mi Ciebie nie zastąpi.
Bo jesteś jedyny.
A ja Ci dziękuję.
Że jesteś.
Jedyny.

mój czas nadszedł
nasz czas nadszedł
czas
by dotknąć
mojego serca
by uspokoić oddechy
i wrócić do pierwszego pocałunku
i pierwszych uśmiechów
złapiemy się za ręce i będziemy wirować
bezustannie

zacisnęłam pięści, nikt nie zareagował
nikt nie krzyknął
nawet od niechcenia

nikt nie zwrócił uwagi, wyszłam
nikt za mną nie wyszedł
tylko te świetliste oczy za mną podążały
niby cichutko
niby ich nie ma
ale one są
są wciąż
cały czas

a potem wpadłam
w pełne konwalii ramiona
już nie pamiętam
czy to był wrzesień
ale jeśli
to tęsknie za wrześniem

okrągłe sto postów za mną, jak wrażenia, moi mili?

trudno uwierzyć?

ależ skąd!

o nikim innym nie marzę

nikogo nie pragnę

na nikogo tak nie patrzę

gdyby nie Ty

byłabym niczyja

za Tobą tylko tęsknie patrzę

i ciebie chcę

przyjacielu

za kim tęsknię co noc?

jakie imię nadasz dotąd nienazwanemu władcy gwiazd

co wszystkie je schował

nie, nie w swoich oczach

a w kieszeni

by podarować je mnie

kruchej woskowej postaci

roztapiam się przed Twoją chwałą

przyjacielu o tajemnej mocy

grajku przydrożny

co serca czarujesz

cokolwiek powiesz

Chcę Ci powiedzieć, że się boję.
Chce żebyś popatrzył na mnie spokojnie i mnie przytulił, tak jak za pierwszym razem. I za każdym kolejnym.
Chcę zamknąć oczy i powiedzieć" jest dobrze, nie chcę niczego zmieniać".
Chcę...

***

Nie zamierzam Cię prosić o coś czego sam nie będziesz chciał zrobić.
Nie jestem egoistką by mieć na uwadze tylko swoje potrzeby, pragnienia, marzenia, oczekiwania, dobro.
Chcę być częścią Ciebie. Czy to możliwe?
Nie jestem pewna czy słowa powiedzą cokolwiek. Chcę Ci wykrzyczeć wszystko, wyszeptać wszystko, obiecać wszystko, wypłakać wszystko i wszystko wyśmiać. Czy Ty tego chcesz?
Zamknęłam wszystkie okna, to nie pomogło. Wciąż mi zimno.
Moja głowa. Spadam w przepaść. W bezmierne czeluście. Skóra mi pęka. Serce spowalnia swój bieg. Głos uwiązł w gardle. Oczy nabiegły krwią.
Voila! Już po wszystkim. Możesz zacząć gryźć ręce. Zatańcz nad moją porażką. Proszę.
Nie musisz się tym przejmować, letni deszczu. Zapomniałeś o mnie, przyjacielu. Zapomniałeś jak orzeźwiałeś moje policzki w upalny dzień. rozejdźmy się. Czy nasze drogi się zejdą znów? Do czerwca.

Pozdrawiam , niemoc.

kołuję nad szybowcami

czekam na Ciebie gdziekolwiek jesteś

czegokolwiek chcesz

ale usta-one nie śpią

Nie muszę tego mówić. Ty to wiesz. Ty to czujesz. Jesteś współobecny.

Jesteś?

Za dużo utworów Groniec jak na jeden wieczór, przesyt słów.

Nadmiar samotności.

Nie chcę tego pisać. Nie będę.

Nie chcę do tego wracać.

Słowa niewypowiedziane bardziej bolą. Wypowiadając płaczemy.

Tak bliski mi stan, tak bardzo znienawidzony.

Nie zasnę tej nocy. Rozrywa mi serce, a oczy za mało dziś widziały. Tak wiele chciały dziś zobaczyć.

Ile razy trzeba przez to przechodzić by zasnąć w spokoju? Słodka niepewność, nerwowe, gęste czekanie.

Puszysta cisza ogarnia wszystko wokół a we mnie wrze. na samą myśl...

Jesteś tutaj, oddychasz we mnie. Trwasz.

Ciężko mi bez Ciebie.

to ma sens

Nie płaczę śniąc o Tobie, nie ściskam pięści w nerwowym geście.

Tak odległy byłeś. Nieosiągalny. A dziś...

ile radości

Moje obojczyki głodne są Twoich ust ale wiedzą, ze ich głód zostanie zaspokojony.

Że wkrótce znów tu będziesz.

błoga cisza

urwane oddechy

krótkie spojrzenia

czułe dotyki

głodne milczenie

szczere uśmiechy

przyśpieszone tętno

falujące piersi

SPOKÓJ

zanikam

tańczę w deszczu, tańczę z wiatrem

dla ciała i dla duszy

ukojeniem dla zmysłów jesteś

ciepłą herbatą wieczorem

a orzeźwieniem latem

zapachem moich pragnień

największych doznań spełnieniem

kartką po której piszę

i kubkiem, który ściskam w swoich rękach

jesteś wierszem, który zachwyca mnie

pieśnią, którą nucę w myślach

najskrytszym sekretem

tajemnicą dla wybranych

Zapachem porannej rosy wczesnym rankiem

a i pierwszymi promieniami słońca-jesteś.

Moim powietrzem.

Dla K.

mroźne oczy

zapomniałam jak to jest płakać do nieznajomego

zagrać na strunach serca

usłyszeć Twój głos

marzenia

wsłuchać się w bicie Twojego serca

myśli

zatrzymać spojrzenie

gest

wypowiedzieć

niewypowiedziane 

słowa

jestem tak blisko

zatańczyć w gwieździstą noc chcę

tak tu obco

tak nowo

tajemniczo

urzekająco

 wyciągasz dłoń ku mnie

nawet z zamkniętymi oczami pójdę za Tobą

sklejone powieki

codzienność spływa po ścianach 

tak tu pusto

bez Ciebie

tak cicho, głucho

tak bezdźwięcznie

wieczorem

bezszelestnie podchodzisz 

do okna

i patrzysz jak śpię

powiedz mi kim jestem

sennie się plączę w gęstej mgle

dłonie białe jak chmury na niebie

jak śnieg

i stopy białe 

jak mleko

dokąd zmierzam

sama nie wiem

dziś za późno

na myślenie

stan uniesienia

Cóż poradzę? Nic nie mogę, trwam i trwam. Heroicznie. Nadal. Cicho. W odmętach pamięci szukam Twojego smaku.

kiedy Ty śpisz ja piszę

Nie ma nic lepszego niż Twoja radość. Nic lepszego niż Twój uśmiech.
Wywołany cząstką mnie.
takich prezentów 

będzie więcej

więcej

więcej

rewolucja w sercu

a ja dopisuje dopisuję kolejne uniesione kąciki ust i szminkę roztartą na lustrze nie poradzę nic ja dopisuję swe życie