piątek, 28 stycznia 2011

Ocal mnie.

Urojone przestrzenie między nami.Wyciągnij mnie z tej głębi bezsensu. Odnajdź mnie w ciemności. Wyciągnij ramiona z drżącymi dłońmi. Łamiącym się głosem powiedz, że mi pomożesz. Zimnymi wargami wyszepcz swoje obawy. Rozkołysz, rozkołysz mnie.

2 komentarze:

  1. To jest spojrzenie, które mówi całą prawdę. Nie wierzę w to, że pokazujesz tutaj kłamstwo

    OdpowiedzUsuń
  2. Spojrzenie mojej znajomej jak najbardziej obrazuję prawdę o opis ma świadczyć, że domniemana fulgour(czyli ja) bije się z myślami, wiedząc, że sytuacja jest beznadziejna, jednakże ma cichą nadzieję, ze to sie zmieni. Będzie tak jak ona NAPRAWDĘ marzy.

    OdpowiedzUsuń